Noordelijk Lekkanaal Nieuwegein

De Nieuwe Hollandse Waterlinie (NHW) is een 19de-eeuwse verdedigingslinie van 85 kilometer lengte die loopt van de Biesbosch tot Muiden. Tussen 1928 en 1938 werd het Lekkanaal aangelegd. Deze doorsneed de schootsvelden van de forten en bunkers van de NHW. Onwenselijk voor de verdedigingskracht van onze strijdkrachten.

Daarom bouwde Waterstaat aan de oostzijde van het Lekkanaal drie zware mitrailleurkazematten, een sluisje en een duiker onder het kanaal door. Deze objecten moesten het water – nodig om het gebied onder water te zetten – aanvoeren, keren en afvoeren.

Na WOII

Na de Tweede Wereldoorlog verloor de NHW zijn noodzaak als verdedigingslinie. Nu (2018) staat dit grootste Rijksmonument van Nederland op de nominatie om UNESCO Werelderfgoed te worden. Omdat steeds meer en steeds grotere schepen het Lekkanaal gebruiken, dreigde de Prinses Beatrixsluis een knelpunt te worden. Daarom heeft aannemerscombinatie Sas van Vreeswijk in opdracht van Rijkswaterstaat in de periode van 2016-2019 de 3e kolk van de Prinses Beatrixsluis aangelegd, het Lekkanaal verbreed en extra ligplaatsen gemaakt. Om ruimte te maken voor dit werk, werden de drie kazematten, het sluisje en het duikerhoofd verplaatst.

Objets trouvés

De verplaatsing van de NHW-objecten gebeurde op zo’n manier, dat duidelijk zichtbaar is dat zij oorspronkelijk niet op de nieuwe locatie stonden. Dit is een kunstvorm die ‘objets trouvés’ heet: de objecten zijn als een gevonden voorwerp uit hun context gehaald en ergens anders neergezet. Zo is goed zichtbaar dat de verdedigingslinie nooit op de nieuwe plek heeft gestaan.